Zaufanie

Dawno tu byłam. Dwadzieścia dni temu. Założyłam sobie, że piszę tylko o ważnych rzeczach i tak się właśnie dzieje. Okej, może to głupia wymówka i powinnam pisać częściej. Tęsknię za dawnym pisaniem, ale kiedyś to było i kiedyś już nie wróci.

Zaufanie. Coś co bardzo łatwo naruszyć, stracić do drugiej osoby. A wtedy relacji już nie ma i zostaje żal. Można próbować to ratować, ale znikome szanse na powodzenie. Kiedy już stracisz zaufanie zaczyna cię to boleć. Masz wyrzuty sumienia, że tak łatwo zaufałeś, zaufałaś.

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że osoba, do której straciliśmy zaufanie, zachowuje się tak, jakby wcale nie spodziewała się takiego obrotu zdarzeń. Dlaczego ludzie są tacy słabi i myślą, że druga osoba nigdy się nie dowie o oszustwie? Kompletnie nie mam ani grama pojęcia.
Jeśli jesteś tym typem człowieka, który jest skłonny darować winy i odbudować zaufanie - uwierz mi, wiele jeszcze w życiu przez to wycierpisz. Jakie jest prawdopodobieństwo, że osoba, do której z dnia na dzień, z sytuacji na sytuację tracisz zaufanie, zmieni się?

Bywają dni, że mam ochotę pozbyć się z mojego życia osób, które mnie chociaż raz zawiodły i zostawić tylko te, które są wobec mojej osoby szczere i lojalne. Raz, że tak się nie da, a dwa, że to byłoby pójście na łatwiznę. Przyznam, że przez to cierpię, czuję się zdeptana, a moje uczucia zlekceważone.

Na podstawie doświadczeń moich oraz osób, które obracają się w moim środowisku, zaobserwowałam mnóstwo relacji, w których jedna ze stron angażuje się za bardzo, a druga stale ją rani i nawet stara się tuszować, że ma kogoś na boku (a nawet całkiem sporo osób) lub jeszcze lepiej - wcale się z tym nie kryje. Osoba, której naprawdę zależy stawia zaufanie na pierwszym miejscu, ale ile ciosów w plecy można otrzymać, zanim się padnie?
Bywają ludzie niedojrzali. Może pozwólmy im dorosnąć i odpuśćmy, zanim będziemy w stanie zrobić dla nich wszystko, a oni skrzywdzą nas tak, że już nigdy nikomu nie będziemy potrafili zaufać?